11. A teraz i uczynkiem wykonajcie; aby jako jest ochotna chęć woli, tak była i wykonania z tego, co macie.
12. Albowiem jeźli jest ochotna wola, wedle tego, co ma, jest przyjemna, nie wedle tego, czego nie ma.
13. Bo nie iżeby inszym miało być ulżenie, a wam uciśnienie; ale wedle porównania.
14. Na ten czas wasza obfitość niech dołoży ich niedostatku, aby téż ich obfitość była dołożeniem waszego niedostatku, aby było porównanie,
15. Jako jest napisano: Który wiele, nie miał nazbyt: a kto mało, nie miał mniéj. [1]
16. A dzięka Bogu, który dał tóż staranie o was do serca Tytusowego,
17. Iż napominanie przyjął; ale pilniejszym będąc, z swéj chęci udał się do was.
18. Posłaliśmy téż z nim brata, którego chwała jest w Ewangelii po wszystkich kościołach:
19. A nie tylko, ale téż postanowion jest od kościołów za towarzysza pielgrzymowania naszego, ku téj łasce, która bywa szafowana od nas ku chwale Pańskiéj, i chętliwéj woli naszéj,
20. Strzegąc się tego, aby nas kto nie naganił w téj obfitości, która się przez nas sprawuje.
21. Albowiem przemyśliwamy dobra nie tylko przed Bogiem, ale téż przed ludźmi. [2]
22. A posłaliśmy z nimi i brata naszego, któregośmy wielekroć w wielu rzeczach doświadczyli, że jest pilny, a teraz daleko pilniejszy, dla wielkiéj ufności przeciwko wam.
23. Chociaż dla Tytusa, który jest moim towarzyszem i pomocnikiem u was, chociaż bracia nasi, Apostołowie kościołów, chwała Chrystusowa.
24. Okazanie tedy, które jest miłości waszéj i przechwalania naszego z was, okażcie przeciw nim przed oblicznością kościołów.
Bo o posłudze, która się dzieje przeciw świętym, nie potrzebna mi jest pisać do was.
2. Znam bowiem ochotne serce wasze, którem się przechwalam z was u Macedończyków, iż i Achaja gotowa jest od roku przeszłego, a ochota wasza wiele ich pobudziła.
3. I posłałem bracią, iżby w czem się pochwalamy z was, nie było wyniszczono, z téj miary, abyście (jakom powiedział) gotowymi byli.
4. Aby, gdyby ze mną przyszli Macedończycy, a znaleźli was niegotowe, nie zawstydziliśmy się my, (iż nie rzekę wy,) w téj rzeczy.
5. Za potrzebnąm tedy rozumiał prosić braciéj, aby do was wprzód poszli, i pierwéj zgotowali przed tem obiecane błogosławieństwo, aby to było gotowe tak jako błogosławieństwo, a nie jako łakomstwo.
6. A to powiadam: Kto skąpie sieje, skąpie téż żąć będzie, a kto sieje w błogosławieństwach, z błogosławieństw téż żąć będzie.
7. Każdy jako postanowił w sercu swojem, nie z zamarszczeniem albo z przymuszenia; albowiem ochotnego dawcę Bóg miłuje.
8. A Bóg mocen jest uczynić, aby obfitowała w was wszystka łaska, abyście we wszystkiem zawsze mając wszystek dostatek, obfitowali ku wszelkiemu uczynkowi dobremu.
9. Jako napisano jest: Rozproszył, dał ubogim, sprawiedliwość jego trwa na wieki wieków. [3]
10. A który dodaje nasienia siejącemu, doda téż chleba ku jedzeniu, i rozmnoży nasienie wasze i przysporzy przymnożenie urodzajów sprawiedliwości waszéj,
11. Abyście na wszystkiem ubogaceni obfitowali ku wszelkiéj prostości, która przez nas sprawuje dzięki Bogu.
12. Albowiem usługowanie urzędu tego nie tylko wypełnia to, czego nie dostawa świętym, ale téż obfituje przez wiele dziękowania w Panu.
13. Gdy przez doświadczenie téj posługi Boga chwalą za posłuszeństwo wyznania waszego ku Ewangelii Chrystusowéj, i za szczerość w udzielaniu przeciwko nim i przeciw wszystkim.
14. I w ich prośbie za was, pra-
