w tym wieku, ale téż i w przyszłym.
22. I wszystko poddał pod nogi jego: a jego dał głową, nad wszystkim kościołem, [1]
23. Który jest ciałem jego i napełnieniem tego, który wszystko we wszystkich wypełnia.
I was, którzyście byli umarli przez występki i grzechy wasze, [2]
2. W którycheście niekiedy chodzili wedle wieku świata tego, według książęcia władzy powietrza tego, ducha, który teraz moc pokazuje w synach niewierności,
3. Między którymi i my wszyscy obcowaliśmy niekiedy w pożądliwościach ciała naszego, czyniąc wolą ciała i myśli, i byliśmy z przyrodzenia synmi gniewu jako i drudzy.
4. Lecz Bóg, (który jest bogatym w miłosierdziu), dla zbytniéj miłości swojéj, którą nas umiłował,
5. I gdyśmy byli umarłymi przez grzechy, ożywił nas społem w Chrystusie, (którego łaską jesteście zbawieni).
6. I wzbudził pospołu i wespółek posadził na niebiesiech w Chrystusie Jezusie,
7. Aby okazał w nadchodzących wiekach obfite bogactwa łaski swojéj, w dobrotliwości przeciwko nam w Chrystusie Jezusie.
8. Albowiem łaską jesteście zbawieni przez wiarę, (i to nie z was, bo dar Boży jest).
9. Nie z uczynków, aby się kto nie chlubił.
10. Albowiem stworzeniem jego jesteśmy, stworzeni w Chrystusie Jezusie na uczynki dobre, które przedtem Bóg zgotował, abyśmy w nich chodzili.
11. Przetóż pamiętajcie, żeście niekiedy wy poganie w ciele, którzy nazwani jesteście odrzezkiem, od tego, które zowią obrzezaniem na ciele rękoma uczynionem,
12. Którzyście byli na on czas bez Chrystusa, oddaleni od obcowania z Izraelem i obcymi od testamentów obietnice, nadzieje nie mający i bez Boga na tym świecie.
13. A teraz w Chrystusie Jezusie wy, którzyście niekiedy byli daleko, staliście się blizko we krwi Chrystusowéj.
14. Albowiem on jest pokojem naszym, który oboje jednem uczynił i średnią ścianę przegrody rozwalił: nieprzyjaźń w ciele swojem
15. I zakon przykazania wyrokami skaziwszy, aby dwu stworzył w samym sobie w jednego nowego człowieka, czyniąc pokój:
16. I pojednał obudwu w jednem ciele z Bogiem przez krzyż, umorzywszy nieprzyjaźni w samym sobie.
17. I przyszedłszy opowiedział pokój wam, którzyście byli daleko, i pokój tym, którzy blizko.
18. Albowiem przezeń mamy przystęp oboje w jednym Duchu do Ojca. [3]
19. A przeto już nie jesteście goście i przychodnie, aleście mieszczanie z świętymi i domownicy Boży,
20. Wybudowani na fundamencie Apostołów i proroków, gdzie głównym węgielnym kamieniem sam Jezus Chrystus.
21. Na którym wszystko budowanie wywiedzione, rośnie w kościół święty w Panu,
22. Na którym téż i wy pospołu budujecie się na mieszkanie Boże w Duchu.
Dlatego ja Paweł więzień Chrystusa Jezusa za was pogany:
2. Jeźliście jedno słyszeli o szafowaniu łaski Bożéj, która mi jest do was dana.
3. Przez objawienie oznajmiona mi jest tajemnica, jakom przedtem pisał na krótce:
4. Jako czytając możecie zrozumieć wyrozumienie moje w tajemnicy Chrystusowéj.
5. Która inszych wieków nie była poznana od synów ludzkich, jako teraz objawiona jest świętym Apostołom jego i prorokom w Duchu.
