Ta strona została przepisana.
POPIEL (nieprzytomnie).
Tak! to jedno, żono,
Czy wejdzie szabla czy trucizna w łono.
To wszystko jedno i lepsze od wojny —
Patrz! jaki starca objął sen spokojny.
BOŻENNA.
Zbrodnia!
PRZEMYSŁAW i ZIEMOMYSŁ.
Trucizna!
WROCISŁAW (załamuje ręce).
A tam moja żona!
POPIEL (przychodząc do siebie).
Struciście! Każdy za chwilę tu skona.
Lecz moje serce dłużej nie wytrzyma,
Byście mi gaśli jak psy przed oczyma,
Bez walki mieczem. O! moi stryjowie,
Ten jad nie wylągł się w Popiela głowie,
Ten jad... ja chciałem stoczyć z wami boje,
Ten jad... nie tknęły go się ręce moje,..
Gińcie rycersko!
(Porywa ze ściany trzy miecze i rzuca między stryjów, potem sam dobywa miecza).
Oto macie miecze!
Uderzcie! we mnie jest serce człowiecze,
Jest krew, miecz ostry wejdzie w piersi moje.
Do zemsty! Was trzech... ja sam jeden stoję!
(Przemysław, Ziemowit i Wrocisław rzucają się do mieczów i padają bezsilni).
