Strona:PL Wyspiański - Achilleis.djvu/106

Ta strona została uwierzytelniona.

7.  W tobie jest objawiona potęga człowieka.
8.  Człowiek przed losem swoim daremno ucieka.
9.  Możesz czas twój ostatni na twą zemstę użyć.
10.  Nikt nie ma mocy życia przykrócić lub zdłużyć.
11.  Możesz przed zgonem w pożar zognić twego ducha.
12.  Ciało pokrywa marna jest, skorupa krucha.

(zastój)
FALE
(znów płyną:)

1.  Żywot twój nie na jednym zakończy się bycie.
2.  Będziesz się błąkał duchem we gwiazd zawierusze.
3.  Aż trud podejmiesz nowy, nowe zaczniesz życie.
4.  W odległe wbiegniesz puszcze, nad jeziorne głusze.
5.  Jako orzeł polecisz na skrzydłach niesiony.
6.  W górnym locie zapomnisz gdzie rodzinne strony
7.  Wyzwolon będziesz duchem z ciała i pamięci.
8.  Zginą wszyscy co z tobą dziś walczą przeklęci.
9.  Wzbudzisz nowe narody do siły i czynu.
10.  I zginiesz jako teraz, gdy sięgniesz wawrzynu.
11.  Skrzydła orle na kasku twoim się rozszerzą.
12.  Przemóż Śmierć! — Ducha twego siłą zgonu mierzą!

CENTAUR
(nadbiegł i przystanął nad urwiskiem)

Eheu, Eheu Pelido!
Jak wartko dnie twe płyną,
jak w przepaść noce idą.
Jak młodość, hej, ulata
na krańce kędyś świata.
Jak twoje myśli lecą
po wodzie, po tej fali;