Ta strona została uwierzytelniona.
SIECIECH
Głos króla.
(patrzy przed siebie zapamiętany)
Patrz! tam ołtarz we świcach!
(głucho)
A w około... rycerze skrzydlaci
w zapuszczonych przyłbicach. —
KRASAWICA
Widziałeś? — — Patrzaj tam na dno.
Spłynęła woda w czeluście
i gady na słońcu schną...
KRÓL
(wstał i przyszedł Sieciechowi przed oczy).
SIECIECH
(do króla)
Zabiłeś moją duszę — oszuście!
(pauza)
Wypędziłeś mnie rozbójcę z tym nożem
rzezać ludzie, co tobie oporni.
Ażem przejrzał. — — Omyli mię znachorni
w świętej wodzie, — ażem zapomniał czaru
i tej złości i złego zapędu,
który miałem z twojego daru,
żeś mnie zaprzągł, jako psa, do rzędu
sług katowskiego sądu.
(ciska miecz)
Ciskam miecz — nie chcę rządu!
Ciebie nie chcę...
