Ta strona została skorygowana.
I pół godziny życia nie ma w tobie.
Narzędzie zdrady sam trzymasz w swem ręku
nie przytępione i zatrute. Wpadłem
w ten sam dół, którym wykopał pod tobą.
Już nie powstanę. — Królowa otruta — !
Nie mogę mówić! — Król, król, winien!«
KRÓL
(zrywa się)
(w okropnym lęku)
(stoi bezradny)
(w okropnym lęku)
(stoi bezradny)
HAMLET
(do wszystkich w myśli:)
Oto widzicie wszyscy, jak są jawne zbrodnie, przed chwilą jeszcze oczom skryte. Oto ujrzycie teraz miecz karzący i czyn mój uznacie słusznym i powinnym.
Tej mszczę się zbrodni, na której spełnienie patrzę sam i wy wszyscy się patrzycie!
(wznosząc rapier w górę i pokazując)
(głośno:)
(głośno:)
»Więc i to ostrze zatrute!«
KRÓL
(gdy chce biedz)
(a trup Gertrudy zawalił mu drogę,)
(trzęsie się)
(klęka)
(a trup Gertrudy zawalił mu drogę,)
(trzęsie się)
(klęka)
HAMLET
(nagle)
(i niech się świeci owa nagłość)
(i niech się świeci owa nagłość)
