Ta strona została skorygowana.
SCENA POD KONIEC PIERWSZEGO AKTU:
(Oddalona część tarasu)
DUCH
(wchodzi)
HAMLET
(idzie za nim)
(nagle zatrzymuje się)
(ostro:)
(nagle zatrzymuje się)
(ostro:)
Gdzie mnie prowadzisz? Mów! Nie pójdę dalej!
DUCH
(zatrzymał się)
Słuchaj mnie....
HAMLET
Słucham.
DUCH
Zbliża się godzina. —
Mus srogi — w płomień — straszliwy mnie — woła.
Muszę powrócić — jeszcze — —
HAMLET
Biedny duchu....
DUCH
Daremna litość. — Wytężaj słuch — — słuchaj.
HAMLET
Mów — mów — mów, — winien jestem słuchać ciebie.
