Strona:PL Wyspiański - Hamlet.djvu/57

raził, właśnie z powoda Poloniusza nie mogliby nigdy dostrzedz nawet prawdziwych zalet Laertesa, cóż dopiero rzekomych zalet Laertesa, który się wyrabiał w Paryżu.
 Ale, cóż w takim razie znaczą te słowa: Wiwat »król Laertes!« i skąd się biorą?
 Skąd się biorą mianowicie »Powstańcy«, na których czele rzekomo Laertes idzie?
 Wróćmy do legendy i do dramatu dawnego, grywanego przed Szekspirem, i do dramatu pod tytułem »Zemsta księcia Hamleta«.
 W legendzie w przebiegu zdarzeń przychodzi też i ten moment, że Hamlet Daniją opuszcza i potem przychodzi ten moment, że Hamlet wraca. Hamlet wraca i na czele ludu staje i króla sądzi i stojąc na czele ludu, u którego ma mir niezwykły i który za nim się oświadcza zapytuje wobec wszystkich króla: — co uczynił z bratem swoim a jego ojcem?
 I w Szekspirowskim »Hamlecie« mówi król kilkakrotnie, o Hamlecie wspominając, że »on ma zachowanie wielkie u ludu, który nie bierze na rozum ale na oko«.
 Ma więc Hamlet zachowanie u ludu. Oczywiście jako na syna zmarłego króla, uwaga na niego jest zwrócona i czyny jego i los i prawa i przyszłość przez lud, dwór, wszystkich komentowane.
 I właśnie opinia ta jest Hamletowi przychylna i powolna.
 I dlatego Hamlet jest niebezpieczny.
 Bo gdyby tylko kiedy chciał do tej opinii się odwołać lub jej potrzebował, — byłby to już zamach stanu, — rewolucya na korzyść praw prawego pretendenta wbrew — uzurpatorowi. Lud łatwo może zawołać: Wybierajmy króla! Hamlet królem!