Strona:PL Wyspiański - Hamlet.djvu/60

Ta strona została skorygowana.

I nauki, które Poloniusz daje córce swojej w dramacie Szekspira, odnośnie do tegoż dramatu, gdzie występowała Kurtyzana, — dawałyby zupełnie wyraźny kontur jej stosunku do Hamleta i zarysy tego, co Hamlet sam mógł jej mówić po spotkaniu z duchem, gdy postanowił z nią zerwać:

HAMLET

Nie ufam twoim przysięgom, bo one
są, jak kuglarze, czem innem, niż szaty
ich pokazują, — orędownicami
bezbożnych chuci, biorącemi pozór
świętości, aby tem łacniej usidlić
naiwne serca. Krótko mówiąc nie chcę,
abyś od dziś dnia czas swój marnowała
na zadawaniu się

(wskazuje na siebie)

z księciem Hamletem!
Strzeż się mnie! tarczą najlepszą w tej probie:
niedowierzanie nawet samej sobie.

OFELIA

Nie wiem, co myśleć mam....?

HAMLET

Nie wiesz?!
To ja ci powiem! — Jestżeś uczciwą?

OFELIA
(milczy)
HAMLET

Jestżeś piękną?