by nie trącić o kamień
nie zranić nieszczęśliwie —
ot ku nam tu się zwija
ach prąd gwałtownie goni.
RUSAŁKA. trzymajcie ją, odgońcie
dotknie królewskiej skroni
i zbudzi starca króla.
WIŚLANKA. wplątała się w koronę.
RUDAWIANKA. dzieci moje, biedne dzieci,
porwała mnie prądów siła
i na skały goniąc ostre
nagie ciało poraniła;
ciało moje białe, czułe
w koralowy krzak wplątała,
strach mię zmógł, szumiąca rzeka
zmysły, rozum zamąciła; —
pomóżcie mi uśpić dzieci.
RUSAŁKA. jakie to dwa ładne malce
oczka lśnią się światełkami
chodźże do mnie, chojdź, czy pójdziesz,
caca, w buzi trzyma palce
trzepiesz na mnie rączętami
nie chcesz pójść zuchwalcze.
WODNIK. ciszej, bo zbudzicie głazy...
niech same tylko fale
szumiące płyną nad posągiem
i koją trudów ciężkie znoje
lat długich, wieków długim ciągiem.
(Rudawianka daje dzieci Rusałkom).
RUSAŁKA (śpiew).
luli, luli
lulaj duszko
