Strona:PL Wyspiański - Legenda 1897.djvu/77

Ta strona została uwierzytelniona.

WIŚLANKA.  siostro, wiesz co,
trza mu szepnąć,
co mówiła Ruda.
RUSAŁKA.  o tej bitwie?
WIŚLANKA.  a no o bitwie.
RUSAŁKA.  zcieszy się stary.
WIŚLANKA.  mówże.
RUSAŁKA.  królu, ta Ruda
szeptała nam nowiny
z góry, z grobli;
chcesz wiedzieć?
co nad wodą słychać?
spojrzno w górę
gdzie skała
wydziera się do brzegu:
od kwiatów darń się roi.
KRAK.  mój zamek, Wawel, w słońcu stoi!
......
tam żyłem — niegdyś —
prawda?
RUSAŁ.  kto z nami
na głębiach śpi
głaz senny
pod wodami
dla tego czas i wiek i dnie
mijają jednym tchem
we śnie
i wszystko czuje
wszystko wie
co było, będzie, stanie się,
gdy choć przez chwilę
mrzy.