Ta strona została uwierzytelniona.
we którą zawróci stronę
ta z wieńcem;
Kneź biały w rozpaczy
w złości,
że chamy
że tłuką Witeziów
prości,
wbił miecz w ziem,
krwią spłókaną,
zerwał z ostrza tuleją
piersią nagą na ostrze
się zwalił.
RUSAŁKA. wieniec czar miłośny
dał twej córce.
WIŚLANKA. wiedzieć musisz,
że się dziewka uzbroiła
zaraz potem,
jakeś odszedł
i na pole pogoniła
bić się.
RUSAŁKA. dzielnie biła.
WIŚLANKA. jak mąż.
KRAK. jak przystało
na Kraka córę.
RUSAŁKA. właśnie;
tak się wszystko stało
jakoś mógł chcieć,
gdybyś był sam
tam
na grobli
WIŚLANKA. bo bili się na grobli.
