Strona:PL Wyspiański - Meleager.djvu/48

Ta strona została uwierzytelniona.
OINEUS.

W sprawach różnych i chęciach ukrytych, do których ludzie dążą, każdy ulega pewnemu zaślepieniu; porówno ja i ty.
Czas ukojenie ześle dla zbyt nagłego i przesadnego twego bólu siostry. Kobieto, której dumę zadraśnięto, zbyt dzisiaj jesteś rozogniona złością.

CHÓR I.

Często jutrzejszy dzień w innem nam świetle przedstawia nasze zamiary wieczora; dobrze jest zawsze odwlec czyn; cóż dopiero czyn poczęty w złości.

CHÓR II.

Lecz oto zbliża się Meleager wraz z piękną łowczynią i miło mi, po tych mowach, które mną niepokojące wstrząsały, patrzeć na młodości obraz jasny i przyszłości pięknej zapowiadający jutrzenkę.

CHÓR I.

Ze współczuciem patrzę na oboje młodych, gdyż wiem, że to około nich plączą się sieci zdradne i że królowa, zdawna nieprzychylna tej dziewczynie, dziś przez niechęć ku niej, widząc w swym synu zabójcę braci rodzonych, przeciw synowi się zrywając, serca swego matczyną miłość zburzyła

i oto knuje jakąś myśl występną,
której odbicie samo na jej twarzy
dziwnymi piekieł ogniami się żarzy.


Sługi i domownicy, którymi zapełnia się głąb sceny, rozstępują się; z po za budynku pałacowego wchodzą Meleager i Atalanta.
Meleagra ubiór błękitny, w jakim był na polowaniu;