Strona:PL Wyspiański - Meleager.djvu/61

Ta strona została uwierzytelniona.
MELEAGER.

Ty może dajesz wiarę temu, że ta głownia moje zabierze życie....

ATALANTA.

O tego nie myśl abym wyznawała, że groźba matki twej spełnić się może,... ja moich własnych trosk i własnej winy cień miałam w myśli.

MELEAGER.

Ty coś przedemną ukrywasz. — — —

ATALANTA.

— Wyznać mam rzecz, którą taiłam przed tobą dotąd, ale dzisiaj nie chcę nic skrywać.
Powiem, lecz wprzódy muszę się przekonać, żeś już spokojny zupełnie...

MELEAGER.

Zaczynam rozumieć i poznawać, że myślami, troską, rozważaniem, można wiele sił żywotnych w ciągu jednej doby zniszczyć, zmarnować, spalić...
— Patrz, jak tam, ta głownia ogniem bucha...

(Patrzą zdaleka ku płomieniowi).

— Życie tak samo jest, jak ogień, który zżera tej główni wszystkie soki i miąższ po kawale; pali nas, dając nam blask i ciepło przez chwilę przemijającą.

ATALANTA.

Pragnę, by noc ta jaknajdłużej trwała, —
bo jutra przed sobą niewidzę, — nie mogę wyobrazić sobie jutra.

MELEAGER.

Czy o tem miałaś mi mówić? —