— lituję się nad twoją dolą, —
zwikłana, dziwna twoja mowa...
Cierpienia duszy okrutne mnie bolą;...
zwidzenia prawdą są, przesądy prawdą
i Przeznaczenie niezbłaganą wolą
z ludzkich rozumów marnych drwi —
nam nieświadomym, nam zaślepionym
namiętność szczepiąc do krwi,
że w własne sidła plączemy się zdradnie,
aż najsilniejszy cios z rąk własnych padnie.
..........
Twój małżonek
Widocznie trwożny, co z tobą się dzieje,
z łoża powstawszy, zbudzony tu idzie.
Smutno mi patrzeć na tego starca a nie mogę zmienić nic z wypadków biegu i słowa moje jakiekolwiekby były, nie przydadzą się na nic; raczej słuchać mi trzeba i uważać, co dalej stanie się, gdy naturalnym biegiem płyną nienaturalne rzeczy.
Jak owiec wylękłe stado,
ze splecionemi dłońmi, jak żałobne siostry,
stawasz trwożna gromado — ?
Sen się z moich powiek spłoszył;
szukałem w śnie zapomnienia;
gdy nad rozumu statek
