Strona:PL X de Montépin Bratobójca.djvu/100

 — Ja spełniam rozkaz, więc nie potrzebuję wiedzieć racyi. Jeżeli panu pilno, może panu dać odpowiedź pan Prieur, kasyer.
 — Powtarzam pani, że chcę pomówić z samym panem Verniere.
 — Ha! to musi pan raz jeszcze przyjść.
 — Więc przyjdę...
 Odźwierna otworzyła drzwi.
 — Powrócę za godzinę — dodał nieznajomy, rzuciwszy spojrzenie w stronę warsztatu.
 Dzięki temu spojrzeniu, jakkolwiek przelotnemu, zauważył człowieka, który jakby czatował za jednemi z nawpół uchylonych drzwi.
 Człowiekiem tym był Klaudyusz Grivot.
 — A to mi nie idzie! — wyszeptał do siebie przybysz, gdy się znalazł na ulicy, a w przybyszu tym czytelnicy niezawodnie poznali, a raczej odgadli brata Ryszarda Verniere.
 Brama od ulicy Hondouin zamknęła się na nowo i Weronika powróciła do swej izby.
 Kilka minut upłynęło, poczem znów zadzwoniono.
 Tym razem matka Aubin przyprowadziła Martę do babki, i Magloire przychodził zdać sprawę z poczynionych starań.
 Weronika pośpieszyła ułożyć wnuczkę, dość silnie rozgorączkowaną i powróciła do mieszkanka.
 Formalności pogrzebowe i przygotowania były załatwione.
 Pogrzeb odbędzie się nazajutrz o godzinie czwartej, oznaczonej przez proboszcza z Saint-Ouen.