Strona:PL X de Montépin Bratobójca.djvu/130

 — Kiedy mniej więcej?
 — Po północy.
 — Ale odźwierna... ten buldog, gotów zawsze gryźć?
 — Spać będzie przy swej małej wnuczce, którą znalazła dziś zrana... to cała historya...
 — A parobek, który, jak mi mówiłeś, sypia nad stajnią?
 — O! tym nie potrzebujemy się zajmować... On zgryzie takie ziarnko, że się obudzi dopiero w południe.
 — Pozostaje służąca Ryszarda.
 — W niedziele i w święta ma „wychodne“. Chodzi do swego syna, stolarza w Vincennes, wraca dopiero zrana.
 — Więc jakby wszystko nam sprzyjało.
 — Tak... będziemy mieli wolne pole do działania...
 — A o której godzinie nasza wizyta?
 — Między dziesiątą a jedenastą. O wpół do dwunastej czekać na ciebie będę na wybrzeżu Sekwany o pięćset jakie kroków od wejścia do doków... Przyjdź pieszo...żeby nie jeździć... i tak niepotrzebnie pokazywałeś się dziś zrana w fabryce...
 — To się już stało.
 — Zapewne jeździsz jeszcze na rowerze?
 — Tak.
 — Więc po fakcie odjedziesz z fabryki na rowerze... Czy masz przy sobie przewodnik kolejowy?
 — Mam, oto jest...
 Klaudyusz zaczął przerzucać kartki.
 — Bruksela! — wyrzekł.