Strona:PL X de Montépin Bratobójca.djvu/152

 O godzinie trzeciej powrócił Jakób z wypchanym pugilaresem i ciężkim workiem i zdał rachunki kasjerowi.
 Dzień był skończony pod względem wypłat i inkasy, pozostawało Prieurowi załatwić tylko listy płac.
 To mogło nastąpić dopiero po zamknięciu warsztatów.
 Tymczasem kasyer ukończył bilans i przekonał się, że rezultaty zgodne były z jego przewidywaniami, że osiągnięto cyfry, jakie kilka dni temu wskazał Ryszardowi Verniere.
 Pierwszy z majstrów przyszedł, gdy kasyer winszował sobie trafności rzutu oka.
 Lista jego płacy była sprawdzona i zaspokojona.
 Następnie pojedyńczo nadchodzili i inni majstrowie.
 Klaudyusz Grivot stawił się ostatni.
 Grivot, jakeśmy powiedzieli, posiadał zupełne zaufanie pryncypała.
 — I cóż — odezwał się, ściskając rękę kasyera — zadówolonyś pan dzisiaj, panie Prieur? Musiałeś pan dzisiaj zebrać sporo złota i banknotów? Koniec roku przyniósł zapewne naszemu pryncypałowi większe zyski.
 — Nie mylisz się pan! — odpowiedział kasyer z głębokiem zadowoleniem, którego nie starał się wcale zataić. — Idzie! idzie dobrze. Wpływy wspaniałe. Po zaspokojeniu wszelkich wypłat pozostanie nam ładna sumka w kasie.
 — Dwakroć stotysięcy franków może? — zagadnął majster.
 — Więcej.