Strona:PL X de Montépin Bratobójca.djvu/251

XXXVI.

 Naczelnik policyi śledczej, otrzymawszy zawiadomień nie od komisarza, za pośrednictwem, jak wiadomo, wysłanego agenta, natychmiast udał się do prokuratora.
 Prokurator rzeczypospolitej mieszkał na bulwarze Saint-Germain.
 Było u prokuratora przyjęcie noworoczne — wieczór.
 Okna pierwszego piętra, zajmowanego w całości przez wysokiego urzędnika, jaśniały rzęsistem światłem.
 Kilka karet i dorożek stało przed domem.
 Na progu przedpokoju, od którego drzwi były otwarte na rozcież, znajdował się lokaj, znający wybornie naczelnika policyi śledczej.
 — Proszę uprzedzić pana prokuratora, że muszę z nim widzieć się natychmiast... interes pilny.
 — Idę... — odparł lokaj z ukłonem.
 W tejże właśnie chwili prokurator wszedł do przedpokoju, odprowadzając jednego z przyjaciół.
 Zobaczywszy naczelnika, urzędnik zrozumiał, że niezawodnie ważny wyjątkowo powód usprawiedliwia tę wizytę nocną.
 — Proszę pana do mego gabinetu — rzekł do naczelnika — a ja zaraz przyjdę.
 Rzeczywiście przyszedł po paru minutach i bez żadnego wstępu zapytał:
 — Co się dzieje?
 — Ta notatka pana objaśni.
 I naczelnik policyi podał notatnik, skreślony w tych słowach przez komisarza z Saint-Ouen: