Strona:PL X de Montépin Bratobójca.djvu/267

XXXVIII.

 Cudowna ścisłość, z jaką Daniel Savanne odtworzył dramat podwójnego morderstwa, przejął majstra dreszczem do szpiku kości.
 Co za szczególne jasnowidzenie, a raczej co za podwójny wzrok posiadał ten człowiek?
 Gdyby nawet był sam świadkiem, nie mógłby dokładniej opisać tej sceny?
 Ale Klaudyusz Grivot — powtarzam — nie zdolnym był zdradzić się, dając po sobie odgadnąć doznawane wrażenia.
 A wyrzut sumienia miał tylko ten, dlaczego nie zabił na śmierć nieszczęśliwej kobiety.
 — Możesz pan odejść — rzekł Daniel do majstra — ale bądź pan łaskaw gotowym być do mego rozporządzenia. Będę potrzebował od pana jeszcze objaśnień co do różnych szczegółów.
 — Będę na pańskie rozkazy, panie sędzio.
 I Grivot wyszedł.
 Pan Savanne, zwróciwszy się do inspektora policyi, rzekł:
 — Przyprowadź mi pan robotnika, który ma podobno ważne wiadomości, i dowiedz się pan, czy kataryniarz Magloire jest jeszcze w fabryce... Jeżeli go już niema, trzeba po niego posłać.
 Za kilka sekund inspektor powrócił w towarzystwie starego Szymona.
 — Jesteś pan robotnikiem w tej fabryce? — zapytał go Daniel.