Strona:PL X de Montépin Bratobójca.djvu/281

 — Tak... Z wyjątkiem kilkunastu tysięcy franków, pozostałych w banku Lyońskim... Najwyżej dwadzieścia sześć tysięcy.
 — A jak wielka była suma w kasie?
 — Pięćset pięćdziesiąt dwa tysiące dwieście dwadzieścia siedm franków piętnaście centymów.
 — Czy to możliwe?
 — To cyfra dokładna... Sam w sobotę wieczorem oddałem te pieniądze panu Verniere... zainkasowanie dało duże wpływy...
 — To jesteś pan pewien, że Ryszard Verniere zamknął te wszystkie pieniądze w kasie?
 — Przy mnie, panie sędzio.
 — O której to było godzinie?
 — O siódmej wieczorem.
 — Ależ to niedorzecznością było trzymać w fabryce tak znaczną sumę.
 — Pan Verniere nie mógł postąpić inaczej, gdyż w niedzielę i poniedziałek, z powodu dwu dni świątecznych, w banku Lyońskim biura były zamknięte. Dziś dopiero zrana pryncypał miał zanieść tam swe pieniądze.
 — Prawdziwa fatalność w tym zbiegu okoliczności — wyszeptał naczelnik policyi.
 Daniel Savanne namyślał się.
 Nagle, po chwili milczenia, zapytał:
 — Czy kto mógł wiedzieć, że w kasie znajduje się taka suma w niedzielę i w poniedziałek, dnia 31 grudnia i 1 stycznia?
 — Nie, panie — odpowiedział Prieur — wiedział o tem tylko pryncypał i ja.