Strona:PL X de Montépin Bratobójca.djvu/292

 — Czy łatwo było odkryć ten sekret?
 Pytanie było znów niebezpieczne.
 Niewinny mógłby się był złapać.
 Klaudyusz odpowiedział bez wahania:
 — Nie, panie... Najsprytniejszy nie umiałby sobie poradzić. Ażeby otworzyć kasę, trzeba ją było zupełnie dobrze znać
 — Któż znał ten sekret?
 — Pan Verniere i ja tylko.
 — Ale czy nie mogli poznać tego sekretu ci robotnicy, którzy pod pańskiemi rozkazy pracowali nad budową tej kasy?
 — Nie, panie. Nikogo nie chciałem wtajemniczyć w mój pomysł i sam pracowałem nad systemem zamknięcia, który zabezpieczał kasę w zupełności.
 — Sam? — Tak, panie.
 Tu na zapytanie sędziego, Klaudyusz szczegółowo opisał ten system.
 — Ile pan wykonałeś kluczy dla tej kasy?
 — Jeden.
 — Zatem twierdzisz pan, że w razie nieposiadania tego klucza i nieznajomości sekretu, daremnie usiłowanoby otworzyć kasę?
 — Twierdzę to stanowczo.
 — Więc nikt nie mógł okraść pana Verniere.
 — Można było, gdyby kto użył sposobu, jaki bardzo zręczni złodzieje amerykańscy praktykowali z powodzeniem w New-Yorku w owym czasie, kiedy tam przebywałem.