Strona:PL X de Montépin Bratobójca.djvu/35

jeszcze nadziei, że dojdę do celu, ale muszę pana uprzedzić, że to kosztować będzie dużo...
 — Nie będę się z panem targował...
 — Moi ludzie będą musieli jeździć. Podróże są kosztowne i będę musiał ponosić nakłady...
 — Życzy pan sobie zaliczenia?
 — Oczywiście...
 — Niech pan oznaczy cyfrę, proszę...
 — Pięć tysięcy franków.
 — A po skończeniu interesu jakikolwiek będzie rezultat, ile mam panu wypłacić?
 — Dziesięć tysięcy franków — czy zgoda?
 — Najzupełniej i dodam nawet w razie powodzenia sowitą gratyfikacyę dla pańskiego personelu.
 Kapitan położył na stole paczkę.
 — Oto pięć tysięcy franków zaliczenia — rzekł — a dziesięć tysięcy franków złożone będą przezemnie na imię pańskie u pana Ryszarda Verniere, przemysłowca, przy ulicy Haudonin nr. 60 w Saint-Ouen jednocześnie wraz z sumą, przeznaczoną dla Germany Sollier i jej córki.
 — Dlaczego pan pozostawia pieniądze u pana Verniera? — zapytał Wiewiórka.
 — Bo przyjechałem do Paryża tylko na kilka dni... Muszę być już na morzu drugiego lutego, a pierwszego w Tulonie... Czy pan się zgadza na ten sposób zaspokojenia pańskiego honoraryum?
 — Mam zaufanie do pana, jak pan do mnie... Zgadzam się.
 — Dziękuję panu...