Strona:PL X de Montépin Bratobójca.djvu/362

 — Mamo, czy ja się mylę? — wszak brat mego ojczyma mieszkał w Saint-Ouen pod Paryżem.
 — Nie mylisz się, moje drogie dziecko... rzeczywiście mieszka w Saint-Ouen, gdzie stoi na czele wielkiej fabryki pod jego firmą.
 — Pod firmą Ryszarda Verniere?
 — Tak... Ale dlaczego ty o to pytasz? Dlaczego drżysz i zkąd ta trwoga na twojej twarzy i w twoim wzroku?
 Filip podał dziennik matce i wskazał jej palcem artykuł, który rozpoczął czytać.
 — Przeczytaj mamo, — rzekł. — Nie wiem, co zawierają ostatnie wiersze tego opowiadania, ale pierwsze przejęły mnie zgrozą...
 Aurelia, zdjęta przestrachem, widząc trwogę syna, przebiegła gazetę, podaną jej przez Filipa, i również przeczytała najprzód tytuł artykułu, potem gorączkowo ciąg dalszy.
 Boleść niewysłowioną ogarnęła całą jej istotę, krople potu wystąpiły na skronie pod włosami.
 Filip czytał przez jej ramię jednocześnie z nią.
 Wkrótce doszli do tego zdania:
 „Trup zamordowanego właściela fabryki i ciało odźwiernej podnieśli dzielni ludzie, którzy nadbiegli śpiesznie na pomoc swemu pryncypałowi.“
 Podwójny okrzyk wydarł się jednocześnie z ust matki i syna.
 Aurelia, blada i drżąca, ciągnęła dalej:
 „Morderstwo i pożar miały za pobudkę kradzież.