Strona:PL X de Montépin Bratobójca.djvu/404

 Córka Ryszarda, zaślepiona łzami, dała się przekonać, i po za miejscem spoczynku oczekiwała końca ceremonii.
 Pokropiono trumnę wodą święconą i tłum rozszedł się bardzo wzruszony.
 Karety żałobne odwiozły Roberta z rodziną do Daniela Savanne.
 Alina tak była złamana i rozgorączkowana, że musiano ją położyć do łóżka.
 Czemprędzej wezwano do niej doktora.
 Po raz drugi oświadczył, że stan młodej dziewczyny, jakkolwiek wymagający wielkich starań, nie jest żadną miarą niebezpieczny i chyba tylko niespodziewane jakieś komplikacye mogłyby wzbudzić obawę.
 Sędzia śledczy zatrzymał rodzinę Verniere na obiedzie.
 Przez ten czas sędzia mógłby wyłuszczyć bratu Ryszarda projekty o przyszłości, które nastręczyły mu się w myśli, a których urzeczywistnienie, gdyby było możliwe, przedstawiałoby wielkie korzyści.
 Daniel Savanne rad był, że i Aurelia obecną jest rozmowie, którą pragnął mówić z jej mężem i zaczął mówić w te słowa:
 — Obecnie, gdyśmy ukończyli nasze bolesne zadanie, gdy mogiła na zawsze się zamknęła nad bratem pańskim, nad moim przyjacielem, musimy pamiętać o nim, i z miłości dla niego zająć się jego córką, biednem dzieckiem, które pozostaje sierotą i do tego zrujnowaną... Nieprawdaż?..
 Na to odpowiedział Robert: