Strona:PL X de Montépin Bratobójca.djvu/411

że, gdybym zechciał objąć kierownictwo jakiego przedsiębiorstwa technicznego, mógłbym to śmiało uczynić...
 — A tybyś się nie wahał?
 — Ani minuty.
 — Jesteś jeszcze bardzo młody.
 — Co to szkodzi, skoro się nauczyłem myśleć i zastanawiać...
 — Ale ażeby rozkazywać?
 — Kiedy się umie być posłusznym, to umie się i rozkazywać.
 Pani Verniere ciągnęła dalej:
 — Więc gdybym ja ci zaproponowała spółkę z mechanikiem, zasłużonym wynalazcą, cobyś na to odpowiedział?..
 — To zależy...
 — Od czego?
 — Gdyby chodziło o spółkę z cudzoziemcem, naprzykład z niemcem, odmówiłbym stanowczo...
 — I jabym ci nic podobnego nie zaproponowała... chodzi o przedsiębiorstwo we Francyi...
 — We Francyi?
 — I to pod Paryżem.
 Filip drgnął.
 Odrazu zrozumiał myśl matczyną.
 — A! — rzekł. — Mama ma na myśli odbudowanie fabryki pana Ryszarda Verniere.
 — Być może...
 — A spólnikiem, którego mi wybierasz, jest mój ojczym.
 — A gdyby tak było?..