Strona:PL X de Montépin Bratobójca.djvu/414

 — Nie zamknęłam oczu przez całą noc.
 — Dlaczego?.. Czyś była cierpiącą?
 — Cierpiącą, nie. Byłam tylko zajęta myślami.
 — Co do naszej synowicy?
 — Tak, i z powodu syna mego, o czem chcę z tobą pomówić.
 Robert był zbyt jasnowidzący, ażeby nie zrozumieć natychmiast, że będzie między nimi mowa zaraz o propozycyi, uczynionej w przeddzień przez Daniela Savanne.
 Ale postanowił zaczekać, aż sama Aurelia zacznie mówić w tym przedmiocie!
 Oczekiwanie jego było krótkie.
 — Czyś się namyślił, mój przyjacielu — podjęła pani Verniere — nad projektem, o którym pan Savanne mówił z nami wczoraj.
 — O projekcie odbudowania fabryki i prowadzenia dalej interesów mego biednego brata?
 — Tak.
 — Myślałem, jako o projekcie nęcącym, ale nie mogącym być urzeczywistnionym.
 — Dlaczego?
 — Dla bardzo prostej przyczyny, ponieważ wszystko to zależy od pieniędzy, a ja nic nie jestem w stanie na to poradzić.
 — A gdybym ja na to poradziła? — Położenie byłoby inne.. Czy doprawdy byłabyś gotowa?..
 — To zależy od ciebie...
 — Odemnie?