Strona:PL X de Montépin Bratobójca.djvu/42

machinę, której naprawy żądano od pana Ryszarda Verniera.
 Zdał sobie sprawę z robót, jakich należy dokonać, i z czasu na to potrzebnego: dwa dni całe przy pomocy trzech robotników.
 Wiadomości te przywiózł z powrotem swemu pryncypałowi.
 Fabrykę opuścił tego dnia około godziny siódmej wieczorem.
 Miał jeszcze czas, aby się przebrać i znaleźć się w Paryżu na schadzce, jaką mu wyznaczył podróżny, który nadesłał ów list, datowany z Berlina.
 O godzinie dziewiątej przybył na dworzec kolejowy.
 Pociąg nadszedł niebawem; pasażerowie byli nie liczni.
 Klaudyusz nie czekał długo na spodziewanego przybysza.
 Jakiś podróżny z walizką w ręku, w kapeluszu, nasadzonym na głowę, wszedł do sali stacyjnej.
 Był to Robert, autor listu.
 Od pierwszego rzutu oka poznał Klaudyusza Grivot, podszedł żywo ku niemu i, ścisnąwszy go za rękę, rzekł pocichu:
 — Ani słowa tutaj... idź ze mną.
 Obaj wyszli z dworca i skierowali się do restauracyi, położonej na rogu placu.
 — Czyś jadł obiad? — spytał przybysza Klaudyusz.
 — Nie — odpowiedział tenże.
 — Tem lepiej.