Strona:PL X de Montépin Bratobójca.djvu/429

 Matka i córki poszły za przykładem, danym przez głowę rodziny i we trzy powiększyły o piętnaście franków skarb dziecka.
 Oficer podał znów rękę kataryniarzowi.
 — Przychodź tu częściej, mój zuchu — rzekł doń — muzyka twoja sprawi nam zawsze przyjemność.
 — Dziękuję, mój komendancie, dziękuję ci z całego serca i paniom również — odparł Magloire, któremu Marta oddała otrzymane pieniądze.
 Potem gdy dzieweczka dygnęła ładnie, ukłonił się, zdjąwszy czapkę, i pchnął dalej katarynkę.
 Przed domem, gdzie zatrzymał się nieco dalej, rozpoczęła się taka sama scena prawie bez zmiany.
 Państwo i służący znów go wypytywali i grube monety srebrne posypały się w drobną rączkę Marty.
 Magloire mówił do siebie:
 — Jeżeli tak będzie dalej, to zostaniemi milionerami, zanim dotrzemy do Coubevoie na śniadanie! I było tak dalej.
 Łatwo zrozumieć, że wypytywania i opowiadania, następujące bez przerwy, opóźniły wędrówkę do tego stopnia, że do południa kataryniarz odwiedził ledwie połowę swych klientów w Clichy.
 Na śniadanie zatrzymali się w małej restauracyi, a o godzinie wpół do drugiej udali się w dalszą drogę.

---