Strona:PL X de Montépin Bratobójca.djvu/438

 Pani Verniere bardzo pomyślnie odbyła swą podróż.
 W Nancy udała się do swego bankiera, który ją powitał nader uprzejmie.
 — Bardzo rad jestem, że panią widzę — rzekł. — Przynosi mi pani odpowiedź.
 — Odpowiedź? — zapytała Aurelia zdziwiona.
 — Tak... Na mój list.
 — Jaki list?
 — Ten, który pisałem do pani trzy dni temu do Berlina.
 — Nie otrzymałam go wcale... Przyjeżdżam z Paryża... Co mi pan donosił w tym liście?
 — Donosiłem pani o propozycyi, jaką mi uczynił jeden z moich dawnych klientów, bardzo bogaty, który nie mieszka już w Nancy... Udał się do mnie za pośrednictwem notaryusza pani w Sauverne.
 — Czego chce?
 — Zapytuje, czy chciałaby pani sprzedać swe dobra i dom w Sauverne?
 — A to się dobrze składa, bo zamierzam sprzedać moje domy w Berlinie i wszystko, co do mnie należy w kraju zabranym. Pragnę odtąd zamieszkać w Paryżu. Czy pański klient stawia propozycyę poważną?
 — Tak.
 — I korzystną?
 — O! świetną.. Widocznie ma wielką ochotę dobić kupna, czy to dla siebie, czy w charakterze pośrednika, a cena wydaje mi się wyższą od rzeczywistej.
 — Ileż daje?
 — Milion... gotówką!