Strona:PL X de Montépin Bratobójca.djvu/47

 — Umarła przed sześciu laty.
 W tejże chwili drzwi się otworzyły, wszedł garson, postawił na stole resztę zamówionych potraw i wyszedł.
 Robert podchwycił:
 — A córka mego brata?
 — Panna Alina?
 — Co się z nią dzieje?
 — Skończyła pensyę razem z panną Matyldą Savanne i teraz mieszka przy swojej przyjaciółce u sędziego śledczego, zimą w Paryżu, a podczas lata w majątku, który pan Daniel Savanne posiada nad brzegiem Marny, w parku Saint-Martin.
 — A teraz pomówmy o tem, co mnie bezpośrednio interesuje... Czy też mówią o mnie u Ryszarda?
 — Dość często.
 — Któż taki?
 — Twój brat... i to w przystępie złego humoru.
 — Cóż mówi?
 — Nic dobrego...
 — Spodziewam się... ale powiedz wszystko wyraźnie.. Chcę wiedzieć szczegółowo, jaką ma brat o mnie opinię. Mów więc i nie krępuj się.  — Skoro wymagasz... Otóż traktuje cię bardzo źle, a wśród różnych zarzutów, najbardziej ci to zarzuca, że jesteś bez ojczyzny. Wie o tem, coś robił od A do Z, że tak d ugo przebywałeś w Niemczech, wśród wrogów Francyi, i że sprzedałeś im swe zdolności i że korzystają oni z twoich wynalazków. To oburza jego duszę patryoty.. Pryncypał jest bardzo źle usposobiony względem ciebie.