Strona:PL X de Montépin Bratobójca.djvu/52

 — Zmarnowałeś część swą spadku po ojcu. Wydarłeś w sposób szalony pół miliona franków, które ci przyniosła w posagu francuska, zaślubiona przez ciebie w Niemczech... Nikt cię nie szanuje... Kredytu już nie masz... zmuszony jesteś chwytać się najgorszych szachrajstw i sądzisz, że wszystko to przemawiać będzie na twoją rzecz wobec człowieka takiego rodzaju jak mój pryncypał.
 — Liczę tylko na siebie i na moją przekonywającą wymowę.
 — Jeżeli ci się uda, to chyba masz konszachty z dyabłem.
 — Ha! ha!., a cóż w tem byłoby dziwnego? — odparł Robert ze śmiechem.
 — Twoja żona nie przyjechała z tobą do Paryża?
 — Pozostała w Berlinie.
 — A syn?
 — Jest w szkole sztuk i rzemiosł w Chalons.
 — Żona zna cel twej podróży?
 — Zna.
 — I pochwala?
 — W zupełności.
 — Spodziewa się może, iż zwrócisz jej skradzione pieniądze, których zresztą nie potrzebuje, szczęśliwa, bo jak sądzę, jest jeszcze bogata.
 — Majątek, który posiada dzisiaj, bardzo przyzwoity, pochodzi ze spadku po mężu. Uważa ten fundusz za własność syna.
 — I niepozwala ci go ruszać?