Strona:PL X de Montépin Bratobójca.djvu/54

 — Między trzecią i czwartą nie opuszcza swego gabinetu.
 Garson wszedł, przynosząc kawę, likiery i cygara.
 Rozmowa ustała.
 — Przygotuj rachunek i przynieś, gdy zadzwonię — rozkazał Robert.
 — Dobrze, panie.
 Zostawszy znów sam z majstrem, Robert nalał kawy i podchwycił:
 — Czyś we Francyi, od czasu swego przed dwoma laty powrotu, nie spotkał się z doktorem amerykańskim?
 — O’Brienem?
 — Tak.
 — Naszym starym znajomym z Berlina, jednym z filarów biura szpiegów przy wielkim sztabie jeneralnym niemieckim.. tym zręcznym co się zowie zuchem.
 Klaudyusz, podniecony częstemi libacyami i mocnem winem, podniósł głos.
 — Mów trochę ciszej!.. — wyrzekł Robert Verniere, rzucając niespokne spojrzenie, ku drzwiom gabinetu.
 — Dobrze... dobrze...
 — Ale mi nic nie odpowiedziałeś co do O’Briena.
 — Widziałem go tylko trzy czy cztery razy, zapytywał mnie o różno rzeczy.
 — O co takiego?
 Klaudyusz zwrócił się ku Robertowi i odpowiedział mu, zaglądając aż w białka oczów, nie bez pewnego niedowierzania:
 — O fabrykacyi nowych torpedowców francuskich.