Strona:PL X de Montépin Bratobójca.djvu/55

 — I cóż, udzieliłeś mu wiadomości? — zapytał żywo brat wielkiego przemysłowca z Saint-Ouen.
 — Czy mnie bierzesz za głupca? — odparł Grivot. — Kiedy się posiada takie sekrety, to się je zachowuje przy sobie, a jeżeli zajdzie potrzeba pozbyć się ich, to się to robi na swój własny rachunek i nie za byle co...
 Robert pytał dalej:
 — Cóż O’Brien porabia w Paryżu?
 — Alboż ty nie wiesz?
 — Nic zgoła.
 — To choćby domyślać się musisz. Czyni to w Paryżu, co czynił w Berlinie.
 — Więc zajmuje się wciąż magnetyzmem, sonambulizmem, hypnotyzmem?
 — Tak, i to bardziej jeszcze niż dawniej. To komedya, która przykrywa handel jego kontrabandy. Zresztą to mu niezłe daje dochody...
 — Uważany jest za bardzo uczonego...
 — Być może, ale zanadto zachował naturę swego pochodzenia... Instytut jego magnetyczny, jak nazywa swój sklepik, posiada dużą klientelę naiwnych... zarabia na tem pieniądze, bezwątpienia, ale mnie nikt nie wybije z głowy, że najbardziej się bogaci ze swych raportów, które wysyła często do biura specyalnego reprezentanta ambasady niemieckiej, lub biura głównego informacyjnego przy sztabie jeneralnym w Berlinie.
 — O, ten O’Brien to nie byle kto!
 — Zręczny z niego szarlatan! A ty czyś zachował z nim stosunki?
 — Jak z dawnym znajomym.