Strona:PL X de Montépin Bratobójca.djvu/56

 — Czy się z nim zobaczysz?
 — Może...
 — W imieniu biura sztabu jeneralnego w Berlinie. — nalegał majster.
 Robert poruszył się niecierpliwie.
 — Ciągle jedno w kółko mielesz! — rzekł prawie z gniewem — powiadam ci, że tam wszystko już dla mnie przepadło i że chcę we Francji zdobyć sobie pewną podstawę bytu.
 — Czy potrzebujesz O’Briena?
 — Być może, że do niego zakołaczę... do jego drzwi...
 — Do jego drzwi czy do worka?
 — Ha! do jego worka... Zapewne się domyślasz, że mam do rozporządzenia bardzo mało pieniędzy.
 — Chwilowo nie potrzebujesz szukać O’Briena... Jeżeli banknot tysiąco-frankowy może ci wystarczyć, mogę ci nim służyć, gdy zajdzie potrzeba... Widzisz, żem się wyroperował... poczyniłem oszczędności.
 Robert wyciągnął rękę do Grivota i rzekł:
 — Pamiętać będę o twych dobrych chęciach i za nie dziękuję ci... Wszystko zależeć będzie od mej rozmowy z bratem... Pojutrze dowiesz się, co zaszło między nami...
 — Więc pojutrze się zobaczymy?
 — Tak, zjemy razem obiad.
 — O której godzinie?
 — Punkt o ósmej.
 — Dobrze.