Strona:PL X de Montépin Bratobójca.djvu/71

 — Majster powinien się trzymać zdaleka od swych robotników... zwłaszcza taki, który ma wielkie poważanie u swego pryncypała, jako pracujący...
 — Można być dobrym robotnikiem, a nicponiem!.. A ten jegomość wcale mi się niepodoba... Zresztą, co to mnie obchodzi... Dajcie mi sznapsa i porcyę kiełbasy z kapustą, tylko taką, którejbyście się nie powstydziły...
 Magloirowi usługiwać poczęła Franciszka, gdyż Marya musiała iść do kantorku i wydawać wino na kwarty gościom.
 Mańkut wziął się do jedzenia.
 W tejże chwili jakiś młodzieniec, ubrany z elegancką prostotą przekroczył próg zakładu.
 Rysy miał regularne, oczy szczere i inteligentne, usta uśmiechnięte.
 Niewielki zarost otaczał twarz jego sympatyczną.
 Widząc go wchodzącego, Róża szybko pośpieszyła ku niemu.
 — A! pan Henryk! — zawołała tonem uradowanym. — Dawno się pana nie widziało!
 — A tak, moja panno Różo.
 — Pan Henryk będzie jadł śniadanie?
 — Jeżeli to możliwe...
 — I jakie jeszcze śniadanie!.. Dzisiaj jest doskonałe...
 — Przyjechałem dziś rano z Saint-Ouen, ażeby sprawić panu Vernierowi niespodziankę i poprosić go o śniadanie, alem zastał drzwi zamknięte... Pani Weroni-