Strona:PL X de Montépin Bratobójca.djvu/77

 Operowany kazał sobie podać jedzenia, ale dużo, bo, jak twierdził, widocznie opiłki w oku dają większy apetyt.
 Śmiano się z jego konceptu.
 Tymczasem Klaudyusz Grivot wyszedł z gabinetu, gdzie razem z nim jedli śniadanie i inni majstrowie i rysownicy z fabryki Verniera.
 Ukłonił się Henrykowi Savanne, którego miał sposobność kilka razy widzieć u swego pryncypała i opuścił zakład, ażeby dosiąść roweru i udać się do Saint-Denis.
 Przedłużająca się nieobecność matki Aubin, która zwykle o tej porze nie opuszczała bufetu, wydała się dziwną wielce stołownikom.
 Jakaś kobieta, ciekawsza od innych, zapytała:
 — A gdzie to, Maryo, wasza pani?.. Czy chora?
 — Bogu dzięki, nie — odrzekła. — Pani jest teraz przy jednej z naszych lokatorek, pani Germanie.
 — Germanie, z naszej fabryki?
 — Tak.
 — Czy ma się gorzej?.. Czy bardziej cierpi?
 — Może już nie cierpi w tej chwili, bo może już umarła.
 Ten wyraz: Umarła, najstraszniejszy, najbardziej przerażający ze wszystkich istniejących, przejął nawskroś dreszczem tych, co słuchali.
 — Umarła! — powtórzyła pytająca — co za nieszczęście! A! biedna kobieta! Dzielna z niej była matka, zabijała się pracą, ażeby wyżywić swe dziecko.
 — Małą dziewczynkę lat siedmiu czy ośmiu — podchwyciła inna robotnica.