Strona:PL X de Montépin Bratobójca.djvu/93

 Matka Weronika, potykając się, jakby była pijana, rzuciła się ku mańkutowi.
 — Coś pan powiedział — wyrzekła głosem, złamanym ze wzruszenia — Germana-Dyoniza Sollier, córka Piotra Sollier i Weroniki Dupont?
 — Ależ tak — odpowiedział Magloire — to metryka matki małej Marty.
 I wskazał dokument, którego przeczytał treść.
 Odźwierna fabryczna wyrwała mu dokument z rąk i ledwie trzymając się na nogach, oczyma na wpół błędnemi przebiegła akt stanu cywinęgo i przeczytała również głośno:
 — Germana-Dyoniza Sollier, córka ślubna Piotra Sollier i Weroniki Dupont, urodzona w Paryżu 19 grudnia 1865 roku.
 Okrzyk straszny wyrwał się jej z gardła.
 — Germana Sollier! — zawołała — urodzona w 1865 roku, ależ ta Germana... to moja córka. Córka moja, która znikła! Dziecko moje, które tyle czasu szukałam... które tak opłakałam, a ta droga pieszczoszka — mówiła dalej, wyciągając rękę ku Marcie — ten aniołek — to moja wnuczka... Powiadam wam, że Germana była moją córką, słyszycie, i ja dziś ją odnajduję, odnajduję martwą!.. O! moja córko! moja córko!
 Zbliżyła się do pani Aubin.
 — Wszak pani mnie zrozumiałaś? — ciągnęła dalej, chwytając ją za ręce. — Ta, którą pani pielęgnowałaś, ta, którą ratowałaś, ta, której z litości dają mogiłę, to było moje dziecko... Zaprowadź mnie pani, do niej, niech ją zobaczę, niech ją ucałuję, zanim ją zamkną w trumnę. O! mo-