Strona:PL X de Montépin Dwie sieroty.djvu/1029

 — Kiedyż się to wszystko działo? — zapytał Piotr Loriot podchodząc do umierającego.
 — W nocy, dnia 24 września 1837 roku.
 — To ja znalazłem to dziecię!... — zawołał uradowany dorożkarz, — i odwiozłem je do domu podrzutków przy ulicy de l’Eufer.
 — Co jesze więcej chcesz wiedzieć? — pytał Jan zanikającym głosem. — Spiesz się bo czuję że umieram!...
 — Powiedz mi gdzie mieszka Fryderyk Bérard?
 — Na ulicy Pot-de-fer № 17.
 — Znam tę miejscowość i znam tego człowieka, — wtrącił znów Piotr Loriot. — Woziłem go do tego domu w którym teraz przechowujecie pannę Bertę.
 — Powiedz mi jeszcze Janie, — zaczął znów Moulin, — gdzie schowałeś papiery jakie się znajdowały w pugilaresie pani Dick-Thorn?
 Na twarzy nieszczęśliwego widać było, że nie rozumiał o co chodzi.
 — Jakie papiery? — zapytał, — czy mówisz o pieniądzach?
 — Nie; mówię o dowodach zbrodni.
 — Nie było w nim nic prócz pieniędzy.
 — Źle szukałes, gdzie jest pugilares?
 — W kieszeni paltota leżącego na łóżku.
 Ireneusz dobiegł na wskazane miejsce, lecz tak jak Jerzy nic nie znalazł.
 — Nędznicy okradli cię! — zawołał z rozpaczą. — Zabrali dowody i pozbawili cię życia!...
 Jan Czwartek westchnął głęboko i stracił przytomność.
 — Doktorze! — zawołał Moulin zwracając się do Edmunda, — czyń wszystko, aby go choć na chwilę jeszcze przy życiu utrzymać. Pamiętaj że od zeznań tego człowieka zależy szczęście i przyszłość Berty.
 — Użyję wszelkich możebnych środków — odparł E-