Strona:PL X de Montépin Dwie sieroty.djvu/1075

Ta strona została skorygowana.

Henryk drżącą ręką otworzył znaleziony pugilares. Oglądając go uważnie, dostrzegł ukrytą kieszonkę, a w niej wsuniętą kopertę z herbową pieczęcią książąt de la Tour-Vandieu.
Adres był w kopercie do doktora Leroyer. Na papierze zaś wewnątrz następujące słowa:

„Taka jest ostatnia ma wola“.
„Ja Zygmunt, książę de la Tour-Vandieu, przekazuję swój majątek Piotrowi Zygmuntowi Maksymiljanowi de la Tour-Vandieu, mojemu synowi zrodzonemu z mojej małżonki Estery Dérieux.

„Żonie zaś mojej, Esterze, księżnie de la Tour-Vandieu, przeznaczam dożywocie na całym majątku „aż do dojścia pełnoletności mojego syna.

„Po tem czasie księżna pozostanie przy dożywociu na połowie majątku“.
Paryż, dnia 23 Września
1837 roku,
Zygmunt książę
de la Tour-Vandieu.

Przeczytawszy to Henryk, załamał ręce z rozpaczą.
— A więc mój przybrany ojciec wiedział o istnieniu tego testamentu, a jednak zagarnął cały majątek!... Jak czyn taki nazwać?... jak nazwać go można?!...
Drugi papier znajdujący się w tej samej kieszonce, zawierał treść następującą.

„Ja niżej podpisana Klaudja Varni zamieszkująca w Paryżu na ulicy Cyrkowej № 16 i działająca tak