Strona:PL X de Montépin Dwie sieroty.djvu/393

nazywała mordercą? Dowodzi to niezbicie, iż majaczyła w przystępie obłędu.
 Theifer milczał.
 — Co się też z nią stało po naszym odejściu? zagadnął pan de la Tour-Vandieu.
 — Rozlokowała się zapewne w mieszkaniu Ireneusza Moulin.
 — Nie wiele mnie to zresztą obchodzi rzekł agent. Wkrótce o wszystkiem wiedzieć będziemy bo pan musisz być z urzędu obecnym przy śledztwie.
 — Będę, nieodwołalnie, rzekł Theifer.
 — I zawiadomisz mnie o przebiegu sprawy?...
 — Natychmiast, skoro tylko wyjdę z Królewskiego placu.
 — Obecnie, nie mówmy już o tej warjatce, mruknął ponuro Jerzy. Ważniejsza nasuwa się sprawa. W bruljonie tego spalonego listu wyczytałem, że osoba o jakiej panu mówiłem tylokrotnie, niejaka Klaudja Varni, ma w tych dniach przybyć do Paryża. Tem nam się zająć potrzeba. Jest dla mnie rzeczą nader ważną, ażebym został powiadomionym co rychlej o jej przybyciu.
 — Stosownie do życzenia waszej książęcej mości każę rozciągnąć baczność po nad wszystkiemi hotelami w Paryżu, rzekł Theifer. Ta pani nie mając w mieście stałego mieszkania, będzie zmuszoną ulokować się w jednym z tych hoteli...
 — Czyż jak uznasz za stosowne.
 — A co się tyczy ulicy Notre-Dame des Champs? pytał agent.
 — Nie warto tem się zajmować.
 — Dziś w wieczór więc, odwołam ztamtąd moich ludzi?...
 — Jestem zadowolony Theiferze z twojej gorliwości, mówił książę. Oddajesz mi wielkie usługi, przyjm zatem to