Strona:PL X de Montépin Dwie sieroty.djvu/563

czyć księcia de la Tour-Vandieu i przekonać się, czy to ten sam człowiek z mostu de Neuilly?
 — A jeżeli to nie on?
 — Znajdziemy pozór do odszukania innych książąt kolejno.
 — Masz słuszność, idźmy na ulicę św. Dominika. Ale gdy zażądamy widzieć się z synem, to nie zobaczymy ojca?
 — Moja w tem rzecz... Zobaczymy go, będąc raz w jego domu.
 W pół godziny później Ireneusz dzwonił do pałacowej bramy. Drzwi otworzono, i obaj weszli w podwórze.
 — Potrzebujemy, rzekł, zobaczyć się z księciem de la Tour-Vandieu.
 — A z którym, bo jest ich dwóch?
 Moulin zawachał się, wspomniawszy że od jego odpowiedzi zależy może powodzenie całej sprawy.
 — Ze starszym księciem, odpowiedział, sądząc że jeśli zobaczy się z Jerzym, będzie mógł łatwo wytłumaczyć swoją pomyłkę.
 — Niema księcia w domu, rzekł odźwierny.
 — A o której godzinie powróci?
 — Niepowróci wcale. Wyjechał za granicę przed kilkoma miesiącami, i niewiadomo kiedy przyjedzie do Paryża!
 — Wyjechał? rzekł Moulin mocno zdziwiony. A syn jego?
 — To rzecz inna... Pan Henryk jest w sądzie, gdzie broni sprawy... Jeżeli pan masz jaki interes do niego, można się z nim widzieć codziennie przed dziesiątą rano.
 — Dziękuję za objaśnienie. Przyjdziemy tu kiedy. I mocno zmartwiony wyszedł z pałacu wraz z Czwartkiem.