Strona:PL X de Montépin Dwie sieroty.djvu/581

 — Żadnych, doktorze.
 — I nie powiedziano jaki był powód jej obłąkania? Student potrząsnął głową przecząco.
 — Ani od jak dawna postradała zmysły?
 Taż sama przecząca odpowiedź.
 — Jakże to być może. ażeby w sprawozdania przemilczeć szczegóły tak ważne i niezbędne?
 — Nic niewiem.
 — Może to jest wyjątkowe postępowanie?
 — Nie doktorze. Takie milczenie często się praktykuje, jeżeli obłąkany przysłany jest przez prefekturę, która nakazuje tajemnicę.
 — Jak rozumieć tą nakazaną tajemnicę?
 — To znaczy, że obłąkany nie może widywać się z nikim bez wyraźnego piśmiennego rozkazu prefekta policyi lub prokuratora. Nie może przechadzać się gdzieindziej, jak tylko w podwórzu budynku, w którym jest zamknięty, a podczas przechadzki, powinna pozostawać pod ścisłym pilnym nadzorem.
 — A zatem jest to najkompletniejsze odosobnienie?
 — Tak, doktorze.
 — Czyliżby ta kobieta miała popełnić zbrodnię, zanim wpadła w obłąkanie? i miąłożby to obłąkanie być następstwem. tej zbrodni? wyszepnął Loriot półgłosem.
 — Może objaśnią pana co do tego w kancelaryi, rzekł student, ja upewniam, że o niczem niewiem.
 Edmund zwrócił się do Estery i w tenże sam sposób jak o kwiaty, zadał jej kilka pytań dotyczących się jej gustu i upodobań, chora jednakże zdawała się tego nie słyszeć.
 Niezniechęcony tem, zaczął nanowo:
 — Czy pani lubisz muzykę? na które niespodziewał się otrzymać odpowiedzi.
 Estera tymczasem podniosła głowę szepcąc z cicha: