Strona:PL X de Montépin Dwie sieroty.djvu/605

 — A czy obecnie ta osoba wróciła do zdrowia?
 — Nie, panie.
 — Teraz więc syn powinien upomnieć się o swoje prawa i on jeden tylko może to uczynić. Będzie mógł dowieść mając testament w ręku że jest synem i spadkobiercą, i zapozwie krewnego który przywłaszczył sobie nieprawnie jego majątek.
 — A jeśli syn nie żyje?
 — W takim razie należałoby się udać do sądu z prośbą o wyznaczenie rady familijnej i opiekuna obłąkanej, który w jej imieniu powinien wystąpić o zwrot majątku.
 — Ale trzebaby się procesować?
 — Tak pani. Trzeba przeprowadzić proces cywilny, jeżeli ten co zagarnął majątek, nie wiedział o zawartem małżeństwie i o testamencie.
 — Wiedział o jednym i drugim.
 — Jesteś pani tego pewną?
 — Mam na to dowody.
 — W takim razie skandal byłby okropny!
 — Czy przywłaszczyciel mógłby być skazanym na galery?
 — Nie pani, bo przedawnienie zapewnia bezkarność zbrodniarzowi, ale byłby zhańbionym na wieki i zgubionym w obec świata.
 — Czy można byłoby go zmusić do zwrócenia majątku?
 — Bez żadnej wątpliwości.
 — Ale on zajmuje bardzo wysokie stonowisko, wielkie wpływy... Będzie się bronił...
 — Rzecz pewna, że będzie usiłował się bronić, ale to wszystko napróżno. Gdyby mi powierzono tę sprawę, mógłbym zapewnić z góry o wygranej.
 — Skoro nadejdzie właściwa pora, poproszę pana, ażebyś zechciał ją wziąść pod swoją opiekę.