Strona:PL X de Montépin Dwie sieroty.djvu/615

 — Lat kilka.
 — A w jakim mieście?
 — W Portsmouth.
 — Byłeś tam w obowiązku?
 — Nie pani; miałem miejsce w kantorze morskich ubezpieczeń.
 — Od jak dawno jesteś w Paryżu?
 — Od czterech lat.
 — A u kogo służyłeś?
 — U bogatego Amerykanina pana Daniela Webster na polach Elizejskich przy rogu ulicy Kolizeum.
 — Dla czego oddaliłeś się od niego?
 — Bo wracał do Ameryki, a ja chciałem pozostać w kraju.
 — A potem gdzie byłeś?
 — U sir Wiljama Douglas Abberouhy, przy ulicy św. Honorjusza, który zwinął swój dom i wyjechał w podróż na około świata.
 — Pokaz mi teraz twoje świadectwa.
 Ireneusz wydobył z kieszeni papiery „pożyczone“ przez Jana Czwartka od Laurenta i podał Klaudyi, która je przejrzała z uwagą.
 Świadectwa te zawiarały wielkie pochwały. Nie można było żądać lepszych.
 — Widzę, wyrzekła, że się nazywasz Franciszek Lanrent?
 — Tak, ale zazwyczaj nazywają mnie tylko Laurent, to brzmi bardziej po pańsku.
 — Jaką pobierałeś pensję w ostatnim miejscu swych obowiązków?
 Mechanik wymienił cyfrę, za wygłoszeniem której Klaudja aż podskoczyła na krześle.
 — Sir Wiljam Douglas Abberouhy musiał być niesłychanie bogatym, odpowiedziała. Ja posiadam o wiele mniej-