Strona:PL X de Montépin Dwie sieroty.djvu/623

skutkiem gwałtownego wzruszenia, nagłego przestrachu, nieprzewidzianego zmartwienia lub też jej obłąkanie wyniknęło skutkiem choroby mózgu? W tym ostatnim wypadku uważam wyleczenie za niepodobne.
 — A jeśli choroba umysłowa była następstwem przestrachu lub zranienia?
 — W takim razie można mieć nadzieję i być może iż niezadługo zdobędę dowód na poparcie mojego zdania.
 — Może pan masz u siebie w klinice wypadek podobnego rodzaju?
 — Tak pani; wypadek niesłychanie rzadki i osobliwy, w którym próbując wyleczenia, będę zmuszony wykonać operację.
 — Na męższyznie?
 — Nie; na kobiecie.
 — A ta kobieta jak dawno jest obłąkaną?
 — Od lat przeszło dwudziestu.
 — Jakiż był powód choroby?
 — Rana zadana w głowę.
 — Był to przypadek czy zbrodnia?
 — Niewiem; lecz prawdopodobnie zbrodnia. Ta nieszczęśliwa otrzymała postrzał w głowę z palnej broni. Odłamek kuli utkwił w czaszcze, gdzie się znajduje do tej pory.
 — To dziwne! zawołała Klaudja.
 — Dziwne i szczególne... tak pani.
 — I w szpitalu Charentou masz pan tę chorą?
 — Tak, pani.
 — Czy ta kobieta jest Paryżanką?
 Edmund przypomniał sobie w tej chwili, że nowo przybyła osadzoną jest w oddziale „odosobnionych w tajemnicy“ i że obowiązek jego i zalecenie naczelnego lekarza niedozwalały mu wyjawić jej nazwiska.