Strona:PL X de Montépin Dwie sieroty.djvu/645

 — Czy sprzedał meble wyprowadzając się z Królewskiego placu?
 — Nie; — meble i mieszkanie zatrzymał.
 — A więc chyba zamierza wrócić do Paryża?
 — To nieprawdopodobne!
 — Od kogo otrzymałeś te wiadomości?
 — Od odźwiernej domu gdzie mieszkał!
 — Jesteś więc pewien że on naprawdę wyjechał? zagadnął po chwili pan de la Tour-Vandieu.
 — Odźwierna nie miałaby w tem interesu, ażeby kłamała, odparł Thefer.
 — Być może; ale Ireneusz mógł ją w błąd wprowadzić, udając wyjazd.
 — I ja tak myśląc, kazałem śledzić dom przy ulicy Notre-Dame-de-Champs.
 — I cóż?
 — Od pięciu dni mechanik nie pojawił się u Berty Leroyer.
 — Może ona odbiera listy i widuje się z nim na mieście?
 — Nie wychodziła wcale, jak tylko do sklepu po sprawunki.
 — Zkąd masz tę pewność?
 — Jestem przekony tak jak i o tem, że Ireneusz na prawdę wyjechał. Ten człowiek jest mechanikiem. Utrzymywał się ze swego rzemiosła. Posiada zbyt mało pieniędzy, ażeby mógł żyć bezczynnie. Znalazł zajęcie na prowincyi i wyjechał. Nic w tem dziwnego.
 — Zatem według twojego zdania, Berta i Moulin dali za wygranę całej sprawie?
 — Widząc że wszystko stracone, czemużby tak uczynić niemieli?
 — Niewierzę temu. Mam straszne przeczucia, które Imnie coraz więcej niepokoją. Niemogę sypiać wcale, a jeśli