Strona:PL X de Montépin Dwie sieroty.djvu/657

 — Pani Dick-Thorn, wyrzekł po chwili. Czy znane jest księciu to nazwisko?
 — Bynajmniej, po raz pierwszy je słyszę.
 — Cóż książę o tem sądzi?
 — Jestem przekonany że pod tem nazwiskiem ukrywa się kobieta poszukiwana napróżno przez ciebie i twoich agentów w Paryżu i Londynie.
 — Klaudja Varni? wykrzyknął Théfer.
 — Tak, Klaudja Varni, która widocznie wyszła za mąż w Anglji i teraz staje przedemną groźna i straszna!
 — Ten ręczny dopisek odnoszący się do mojego syna, ma na celu skłonienie mnie do przyjęcia zaproszenia podniecając moją ciekawość. Przeczuwam chytrą zasadzkę.
 Théfer zadumał głęboko.
 — A więc ona nie wie o udanym wyjeździe waszej książęcej mości?
 — Zdaje się że nie wie. Co teraz robić?
 — Przekonać się najprzód potrzeba, czy przypuszczenie księcia, nie jest mylnem i czyli pani Dick-Thorn jest rzeczywiście Klaudją Varni. Potem zobaczymy.
 — Jakże się o tem dowiedzieć?
 — Niechaj się książę o to nie troszczy. Ja się tem zajmę. Jutro wiedzieć będziemy. Na teraz chodzi o co innego... Czy zamiar o którym mi książę wspominał trwa bez zmiany?
 — Co do Berty Leroyer?
 — Tak. Bardziej niż kiedykolwiek... Nie będę spokojnym dopóki ta dziewczyna usuniętą nie zostanie.
 — W chwili gdy wasza książęca mość zadzwonił, nie spałem, i rozmyślałem właśnie nad wynalezieniem praktycznego sposobu dla dopięcia zamierzonego celu.
 — I znalazłeś go?
 — Prawie.