Strona:PL X de Montépin Dwie sieroty.djvu/659

 Wsiadłszy potem w dorożkę, pojechał do angielskiej ambasady.
 Jego stanowisko inspektora tajnej policyi, otwierało mu drzwi wszędzie.
 — Czego pan sobie życzy? zapytał urzędnik, którego obowiązkiem było wizowanie paszportów.
 — Przychodzę prosić, o objaśnienie względem pewnej osoby, która jak się zdaje będąc francuskiego pochodzenia, wyszła za mąż za Anglika i teraz bawi w Paryżu.
 — Czy pan jesteś urzędownie upoważnionym do tego zapytania?
 — Tak, urzędownie, przez pana prefekta.
 — Czy wspomniona osoba jest skompromitowaną lub popełniła jakie przestępstwo we Francyi?
 — Niemogę panu odpowiedzieć na to zapytanie. Działam z rozkazu moich zwierzchników, nie badając szczegółów.
 — Nazwisko tej osoby?
 — Pani Dick-Thorn.
 — Dick-Thorn? powtórzył urzędnik. Wdowa po angielskim przemysłowcu zmarłym przed kilkoma miesiącami. Po przybyciu do Paryża złożyła tu paszport, i zdaje mi się że go dotąd nie odebrała. Będę więc mógł panu prawdopodobnie dostarczyć potrzebnych wiadomości.
 Tu zbliżył się do szafy z przegrodami i jedną z nich otworzył.
 — Oto jest paszport pani Dick-Thorn, wyrzekł po chwili, wdowy po Franciszku Wiljanie Dick-Thorn, poddanym angielskim, z domu Klaudji Vąrni, pochodzenia francusko-włoskiego.
 — Tę... to! — wykrzyknął z radością Théfer.
 — Podróżującej z córką Oliwją, czytał dalej urzędnik. Oto jedyne szczegóły jakich mogę panu udzielić.