Strona:PL X de Montépin Dwie sieroty.djvu/664

przy nim, gotowała śniadanie dla miejscowych mieszkańców, to jest dla trojga służących, kelnera i właściciela krępego, tłustego mężczyzny, królującego za bufetem zastawionym kieliszkami, kuflami i butelkami.
 Agent zbliżył się do niego.
 Gospodarz uchylił czapkę zapytując:
 — Co pan sobie życzy?
 — Dostać jaknajprędzej śniadanie, bom głodny.
 — Może potrawkę z królików? zawołała od komina kucharka.
 — To byłoby nie złe, dodał gospodarz. Ale widzi pan oprócz Niedzieli i dni świątecznych w które miewamy tłum gości, trzeba zamawiać naprzód potrawkę z królików.
 — Nie chodzi mi koniecznie o tę potrawkę, odparł śmiejąc się Théfer. Dwa jaja i kawałek jakiej pieczeni wystarczy.
 W tej chwili podam, rzekła jedna ze służących, rozkładając obrus i naczynie. A jakiego wina mam podać? — miarkę czy butelkę?
 — Butelkę starego Bourgunda.
 Gospodarz sam zeszedł do piwnicy, sapiąc jak foka, i po chwili ukazał się z butelką w ręku.
 — Oto winko... rzekł, lepszego nie znajdziesz pan w żadnej restauracyi. Théfer usiadł, ukroił spory kawał cielęciny i napił się wina.
 — Nie wiesz pan czy mógłbym znaleść w Bagnolet jaki dom do wynajęcia? zapytał gospodarza.
 — Czy na jaki proceder?
 — Nie; ot! tylko domek dla siebie, ażebym mógł przyjechać niekiedy i odpocząć. Dom z małym ogródkiem.
 — Nie znajdziesz pan we wsi tu nic podobnego, alei jest tego dosyć na górze przed kopalniami, koło fabryki na-